چقدر سخته که با التماس به اسمون نگاه کنی ولی حتی یه ستاره هم نبینی که بهت امید بده چقدر سخته که گل وجودت رو پژمرده ببینی و نتونی کاری براش انجام بدی چقدر سخته که حس کنی اونقدر تنهایی که برای تسکین دردت، باید دلت رو لای دو دستت حصار کنی چقدر سخته که حس کنی فاصله ها اونقدر زیاده که حتی برای رسیدن، جرات قدم برداشتن نداشته باشی چقدر سخته که شمع خاطره های کسی رو که تمنای وجودت هست رو بخوای با نفست خاموش کنی ولی جرات نفس کشیدن نداشته باشی چقدر سخته که پنجره ی ارزوهات جایی باز بشه که تمام وجودت اونجاس ولی مجبور باشی اونو با چشمای بارونی ببندی و خودت بمونی و غم وغصه هات چقدر سخته که اسمون چشمات رو بارونی حس کنی ولی به خاطر دینی که به بارونش داری بخوای بگی.... بخوای بگی خداحافظ چقدر سخته....
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت